De motivatie

Plezier, passie, noodzaak:

Waarom maakt je als kunstenaar werk, het is niet eens zeker of er ooit iemand naar kijkt… wat is de functie dan?… En toch…
In mijn geval heb ik van kleins af aan getekend, waarom? Ik vond het leuk en ik was er goed in.

Als jongetje tekende ik graag stripfiguren na, later landschappen, dieren daarna portretten van artiesten die ik goed vond. Ik denk dak ik geobsedeerd was door het idee dat je een sprekend beeld kon maken op een papiertje met een potlootje of wat aquarelverf. Het was iets dat ik goed kon en dat versterkt het plezier! Het was en is heerlijk om in mijn eigen wereld bezig te zijn. Toen ik eenmaal kon natekenen (al kun je altijd blijven leren) verloor dit mijn aandacht. Ik wilde zelf iets vertellen, ik wilde fantaseren en nieuwe werelden creëren, niet herhalen wat een ander al gedaan heeft.

Hetzelfde had ik met muziek… Ik luisterde graag naar de gitaren op cd’s, maar is het niet veel leuker om zelf muziek te maken? Dus ben ik begonnen met muziek te maken, om het te beleven. Daar gaat het volgens mij om, beleven en ervaren, jezelf verdiepen en leren. Hierdoor ga je mensen die ergens heel goed in zijn geworden meer waarderen. Ik ben met veel plezier muziek blijven spelen, maar nooit een goede muzikant geworden, laat staan componist :). Dat is ook nooit een doel geweest. Het doel was om mezelf beter te kunnen verplaatsen in mensen die echt muziek kunnen maken en om er plezier in te hebben.

'Sep', naar Rien Poortvliet

Deze aquarel maakte ik toen ik 13 jaar was, mijn ouders hadden een eenvoudig doosje aquarelverf voor me gekocht en daarmee heb ik ‘Sep’ nagetekend uit een Boek van Rien Poortvliet. Vanaf dit moment wist ik dat ik ‘iets met tekenen’ wilde gaan doen.

Als we dan gaan studeren moeten we kiezen voor een vak, eerst heb ik een grafische opleiding gevolgd daarna ben ik gaan studeren aan de kunstacademie. Daar leerde ik experimenteren, inhoudelijk denken over het werk dat gemaakt wordt etc. Ik had er ook veel plezier in. Dit was een leuke tijd. Passie, noodzaak, plezier en inhoud ontmoette elkaar. Het verder uitbouwen en onderbouwen van je gedachtewereld was een doel, niet het aanpassen van je gedachten aan wat wenselijk is.

Na mijn studies heb ik heel lang mijn kunst naast een betaalde baan kunnen maken en dat was goed. Veel geëxposeerd en plezier gehad in het schilderen, mijn werken werden alsmaar conceptueler van aard.

Expositie bij Galerij de Kort

Expositie bij Galerij de Kort in 2009, mijn werk is intussen conceptueel geworden.

Totdat… Ik merkte dat de kunstwereld niet zoveel verschilt van de ‘echte’ wereld. Ik wilde verder maar dat lukte niet, waarom… Ik had het netwerk niet en ook niet de vaardigheden om het juiste netwerk op te bouwen en ik wilde me niet vastpinnen op één stijl. Het nadeel daarvan is dat je geen herkenbare stijl opbouwt. Ik sta nog steeds achter deze beslissing. Het werk moet geen trucje worden dan ga je de echtheid missen en dat maakt naar mijn mening een werk minder interessant. 

Ondertussen raakte ik verstrikt in mijn eigen filosofische gedachten en perfectionisme. Op deze manier maakte ik bijna een einde aan mijn eigen kunst.

De gedachte was: Kunst is overal en van iedereen, kijk naar buiten en je ziet het. Ik wilde een werk maken dat helemaal opging in de omgeving, zonder dat het een object of ding leek te zijn. Het kunstwerk was uiteindelijk een conceptuele gedachte: “Laat iedereen op de wereld op hetzelfde moment, tegelijk naar buiten stappen en de wereld, met name de hemel in zich opnemen”, Iedereen kijkt op dat moment naar hetzelfde, maar toch heel anders, het zou tijdelijk een grote verbondenheid kunnen leggen tussen de mensen. Het ultieme kunstwerk is in deze gedachtegang dus… Niets… maar ook alles… Daar was ik op uitgekomen naar jarenlang nadenken over kunst. Als beloning kreeg ik dat ik geen kunst meer kon maken, want dat is altijd een gekaderd stukje werkelijkheid en dat past niet in deze gedachtegang.

Lucht en wolken
Lucht en wolken in Zeeland

Totdat… Ik mezelf toch nog een kans gaf om er vooral plezier aan te beleven zonder al te inhoudelijk te moeten (van mezelf) worden… Het was meteen duidelijk dat ik er een gelukkiger mens van werd. De passie en ook de inhoudelijkheid die ik belangrijk blijf vinden kwamen langzaam maar zeker weer terug, al was het op een andere manier, minder bindend, minder hoogdravend, een denkwijze die zegt dat ik er ook plezier aan moet beleven en dat ik geen filosoof hoef te zijn. Ik heb mezelf altijd als een beeldend kunstenaar gezien, niet als een filosoof. Filosofie heeft zijn eigen kwaliteiten en inhoudelijkheid. Dat geldt ook voor beeldende kunst, zij het op een andere manier. 

Beeldende kunst heeft in het verleden al zo vaak in dienst gestaan van een één of andere organisatie of machthebbende partij. Denk aan beeldende kunst in dienst van de kerk, van de staat of in dienst de vroegere adel. Veel hedendaagse kunstenaars zijn nu afhankelijk van subsidies en staan dus grotendeels in dienst van de subsidieverstrekkers. Er worden door de subsidieverstrekkers allerlei, vaak maatschappelijke kaders geplaatst bij een kunstwerken voordat je de subsidie krijgt. Ik vraag me af of dat wel een goed kader is voor kunst.

Een werk in uitvoering
Met dit werk in uitvoering ben ik al een lange tijd bezig. Het wordt een groot schilderij (ongeveer 3 x 2 meter). Voor de beeldtaal en de inhoud heb ik teruggegrepen op de thematiek waarmee ik tijdens mijn studie bezig was.